خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
"
|
دو شنبه 5 آبان 1393برچسب:, :: 1:47 :: نويسنده : ملیکا
 شک کرده بـودم کسی بین ماست ! حالا یقین دارم “مـ…ــن” بین دو نفر بودم ! چقدر تفاوت وجود داشت بین واقعیت و طرز فکر من!
نمـــــیـدانــــی ، چه دردی دارد ! وقـــتـی .. حــــالـم .. در واژه هــا هــم نــمی گنــــجــد …! نظرات شما عزیزان: سعید
 ساعت21:26---6 آبان 1393
کلام دروغین عشق
به نام کلام دروغین عشق چند وقتی بود که میخواستم برای تو درد این فلبی را که شکستی و رفتی بنویسم اما تا میخواستم بنویسم قطره های اشکم بر روی کاغذ میریخت و نمی توانستم آنچه را که میخواهم بر روی صفحه کاغذ خیس بنویسم.حالا دیگر یک قطره اشک نیز در چشمانم نمانده و همان قلب شکسته ام تنها یادگار از عشقت به جا مانده.قلبی که یک عالمه درد دارد ، دردی که مدتهاست دامنگیرش شده است. از آن لحظه ای که رفتی در غم عشقت سوختم و با لحظه های تنهایی ساختم. نمی توانستم از او که مدتها همدلم و همزبانم بود جدا شوم ، اما تو رفتی و تنها یک قلب شکسته سهم من از این بازی عشق بود.یک بازی تلخ که ای کاش آغاز نمیکردم تا اینگونه در غم پایانش بنشینم.تو که میخواستی روزی رهایم کنی و چشمان بی گناهم را خیس کنی چرا با من آغاز کردی! مگر این قلب بی طاقت و معصوم چه گناهی کرده بود!گناهش این بود که عاشق شد و تو را بیشتر از هر کسی ، از ته دل دوست داشت.اینک که برای تو از بی وفایی هایت مینویسم انگار آسمانم چشمانم دوباره ابری شده و در قحطی اشک دوباره میخواهد ببارد!اما من مینویسم.مینویسم که یک قلب را شکستی ، و زندگی ام را تباه کردی.کاش می دانستی چقدر دوستت داشتم ، کاش می دانستی شب و روز به یادت بودم و از غم دوری ات با چشمان خیس به خواب عاشقی می رفتم.نمی دانی چه آرزوها و رویاهایی را با تو در دل داشتم.می خواستم عاشقترین باشم ، برای تو بهترین باشم ، یکرنگ بمانم و یکدل نیز از عشقت بمیرم.آن زمان که با تو بودم کسی نام مرا صدا نمیکردم ، همه به من میگفتند ((دیوانه)).آری من دیوانه بودم ، یک دیوانه ساده دل.دیوانه ای که اینک تنهای تنهاست و از غم جدایی ات روانی شده است.این را بدان نه تو را نفرین کردم ، و نه آرزوی خوشبختی برایت کردم.این روزها خیلی احساس تنهایی میکنم ، راستش را بخواهی هنوز دوستت دارم اما دیگر دلم نمیخواهد حتی یک لحظه نیز با تو باشم.خیلی دلم میخواهد فراموشت کنم اما نمی دانم چرا نمی توانم.دلم برای لحظه های با تو بودن تنگ شده و یاد آن لحظه ها قلب شکسته ام را میسوزاند. و این بود سرنوشت من و تو! چه بگویم که هر چه بگویم دلم بیشتر می سوزد . نیستی که ببینی اینجا زندگی ام بدون تو بی عطر و بوست ، بی رنگ و روست. هر چه نوشتم درد این قلب دیوانه من بود ، نمیخواستم بنویسم از تو ، اما قلبم نمیگذاشت. بهانه میگرفت ، گریه می کرد ، میگفت بنویس تا بداند چه دردی دارم. انگار دوباره کاغذم از قطره های اشکم خیس شده ، دیگر قلمم برای روی کاغذ خیس نمی نویسد. خواستم بنویسم که خیلی بی وفایی. سعید
ساعت23:33---5 آبان 1393
بی تو هرگز از خورشيد چشم هايت نور ميگرفت. کشتي درد کشيده جسم،در ساحل آرام تنت پهلو ميگرفت چه خوش بود آن لحظه اي که در کنار تو عبور بي صداي زمان را بدرقه ميکردم و اينک در درياي تنهايي بال بال ميزنم.اين زمان ،من به ياد آن زمان هوا را ميبلعم نام زيبايت اي عشق من درد روز شبم است.آخر جاي تو در خانه به اندازه ي تمام کهکشانها خالي است. زماني در شعرهايم صحبت از گل بود و کوه و دشت ،زماني از هيچ پيشامدي هراس نداشتم چرا که يک ديگر را داشتيم ،همه چيز را دلچسب و شيرين ميديدم و زندگي را خوب تفسير ميکردم همان طور که دل خواهمان بود. زماني تو را داشتم و با تو ثانيه ها را جشن ميگرفتم زماني چشم هايم و نفس کشيدنم فقط به خاطر تو بود و حالا که رفتي مينوسم بي تو هرگز... 
 |
|||||||||||||||||||||||||
